Schotten-Baumann روش پلیمریزاسیون
۱۳۸۸/۰۱/۲۶
روش (Schotten-Baumann)
با استفاده از این روش می توانیم به طور سریع در درجه حرارت معمولی 20 درجه سانتیگراد واکنش پلی کندانسیون را انجام دهیم.
فعالیت کلروراسیدها نسبت به اسیدها در مقابل آمینها بسیار زیادتر است همچنین زمانی که مخلوط یک دی کلروراسید و دی آمین در حضور جریان گاز قرار دارد واکنش در درجه حرارت معمولی سریع است و اندازه مولکولی متوسط به دست آمده به همان اندازه پلی کندانسیون بدون حلال است
اغلب این واکنش ها با استفاده از دو فاز غیر قابل نفوذ در یکدیگر انجام میگیرند یکی از این فازها آب است و این فاز آبی شامل دی آمین و یا دی الکل و یا یک باز است که گاز HCl تولید شده را جذب می کند و فاز دیگر از نوع آلی است که می توان از حلال های زیرین برای این منظور استفاده نمود و شامل هالوژنوردی اسید می باشد.
واکنش در سطح بین دو محلول صورت می گیرد و به آن پلی کندانسیون Interfacial می گویند. برتری این روش در این است که شرایط مخلوط Steochimotetrique و درجه خلوص خیلی بالای منومرها در آن مورد لزوم نمی باشد. معذالک باید از داشتن منومرهای یک عاملی در محیط واکنش پرهیز کرده و تعدادی از شرایط را برای پیشرفت واکنش رعایت نمود.
آب و پلیمر نباید در حلال آلی محلول باشد (نفوذ آب در حلال باعث هیدرولیز کلرور اسید می شود و باید در انتخاب حلال دقت کرد که آب نتواند در آن نفوذ کند).برعکس آمین باید بتواند نفوذ اندکی در حلال آلی داشته باشد، چون مولکولهای آمین با نفوذ در قشر حلال آلی با کلرور اسیدها ترکیب می شوند و الیگومرهای تشکیل شده در سطح بین دو محلول قرار می گیرند و از این به بعد واکنش به صورت عادی ادامه پیدا می کند. در این موقع به تدریج که قشر پلیمر بین دو محلول ضخیمتر می شود از نفوذ دی آمین در حلال آلی جلوگیری می کند و در نتیجه تعداد ماکرومولکول تشکیل شده محدود می گردد و به این ترتیب درجه تبدیل پلیمرهای تشکیل شده افزایش می یابد. بعضی از این واکنش ها می توانند فقط در یک فاز مایع انجام شوند نظیر تشکیل پلی یورتانها و پلی کربنات ها.
با استفاده از این روش می توانیم به طور سریع در درجه حرارت معمولی 20 درجه سانتیگراد واکنش پلی کندانسیون را انجام دهیم.
فعالیت کلروراسیدها نسبت به اسیدها در مقابل آمینها بسیار زیادتر است همچنین زمانی که مخلوط یک دی کلروراسید و دی آمین در حضور جریان گاز قرار دارد واکنش در درجه حرارت معمولی سریع است و اندازه مولکولی متوسط به دست آمده به همان اندازه پلی کندانسیون بدون حلال است
اغلب این واکنش ها با استفاده از دو فاز غیر قابل نفوذ در یکدیگر انجام میگیرند یکی از این فازها آب است و این فاز آبی شامل دی آمین و یا دی الکل و یا یک باز است که گاز HCl تولید شده را جذب می کند و فاز دیگر از نوع آلی است که می توان از حلال های زیرین برای این منظور استفاده نمود و شامل هالوژنوردی اسید می باشد.
واکنش در سطح بین دو محلول صورت می گیرد و به آن پلی کندانسیون Interfacial می گویند. برتری این روش در این است که شرایط مخلوط Steochimotetrique و درجه خلوص خیلی بالای منومرها در آن مورد لزوم نمی باشد. معذالک باید از داشتن منومرهای یک عاملی در محیط واکنش پرهیز کرده و تعدادی از شرایط را برای پیشرفت واکنش رعایت نمود.
آب و پلیمر نباید در حلال آلی محلول باشد (نفوذ آب در حلال باعث هیدرولیز کلرور اسید می شود و باید در انتخاب حلال دقت کرد که آب نتواند در آن نفوذ کند).برعکس آمین باید بتواند نفوذ اندکی در حلال آلی داشته باشد، چون مولکولهای آمین با نفوذ در قشر حلال آلی با کلرور اسیدها ترکیب می شوند و الیگومرهای تشکیل شده در سطح بین دو محلول قرار می گیرند و از این به بعد واکنش به صورت عادی ادامه پیدا می کند. در این موقع به تدریج که قشر پلیمر بین دو محلول ضخیمتر می شود از نفوذ دی آمین در حلال آلی جلوگیری می کند و در نتیجه تعداد ماکرومولکول تشکیل شده محدود می گردد و به این ترتیب درجه تبدیل پلیمرهای تشکیل شده افزایش می یابد. بعضی از این واکنش ها می توانند فقط در یک فاز مایع انجام شوند نظیر تشکیل پلی یورتانها و پلی کربنات ها.
0 ارسال نظرات:
ارسال یک نظر
با نظرات خود ما را در هر چه بهتر کردن وبلاگ یاری کنید